Over
mij
Wie ben ik?
Mijn naam is Sophie Everaerts. Ik ben nieuwsgierig en onderzoekend van aard, een nuchter persoon met gevoel voor spiritualiteit, altijd in beweging en sta nooit stil. Ik ben facilitator, uitvoerend danseres, theatermaker, vakdocent, cultuurmeester, trainer, triatleet en wedstrijdzwemster.
Wat doe ik?
Fysiek en mentaal in beweging zetten is wat ik doe. Ik maak voorstellingen voor onderwijs en mensen met dementie. Verzorg dans- en theaterworkshops in het primair, voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs, evenals binnen het sociale domein. Daarnaast geef ik trainingen aan onderwijzend en verzorgend personeel.
Naast mijn werk vind ik balans door te sporten, mediteren, lezen, schrijven en waardevolle tijd door te brengen met mijn gezin. Fluere-dans is ontstaan uit enthousiasme en een intrinsieke wens om dans te ontdoen van het beperkte beeld van danspasjes of louter intuïtief bewegen. Veel volwassenen zijn het verleerd om de waarde in te zien van vallen en opstaan, expressie geven aan gevoel, emoties en gedachten. Bewegen is de bron van iedere grandioze creatie.
Mijn verhaal
Ik ben geboren op 25 januari 1983 in Weert, als vijfde van zes dochters in een groot en levendig gezin.
In 1987 komt de film *The Last Emperor* uit, en die raakt iets in mij als dromerig kleutertje dat tot op de dag van vandaag mijn drijfveer is. Na het zien van de film bouw ik mijn eigen troon en dans dagenlang op de deurmat zonder daarvan af te komen.
Spelen met de elementen en het opzoeken van magie is ook wat ik graag doe. Als het waait, probeer ik te vliegen met een boodschappentas in de wind, en bij het passeren van een boot ren ik met een emmertje naar het kanaal om de golven op te vangen. Regen is een uitdaging: probeer maar eens door de druppels heen te rennen! Heksensoepjes maken mijn spel compleet, pruttelend in een pannetje boven een theelichtje achter in de tuin. Hoewel ik nu niet meer op een deurmat dans of op een troon zit, blijven de speelse nieuwsgierigheid, het doorzettingsvermogen, de verwondering en de kracht om met mededogen gevestigde paden te veranderen diep verankerd in mij.
Dans sluit voor mij naadloos aan bij mijn belevingswereld, en daarom weet ik al op jonge leeftijd dat ik iedere dag wil dansen.
Op mijn vijftiende begin ik met het geven van danslessen bij Swing-in in Weert en reis ik ieder weekend naar Amsterdam, waar een lief gastgezin mij opvangt, zodat ik naar de vooropleiding aan de dansacademie Lucia Marthas kan gaan. Daar loop ik de nodige stages in de showbizz. Na de middelbare school ga ik naar de Fontys Musical Opleiding in Tilburg, maar ik kom daar tot de conclusie dat die showbizz-wereld niet vervullend genoeg is. Het gevoel van ‘op de troon zitten’ verdwijnt in veel wachten, concurreren en uitvoeren wat een ander verzonnen heeft.
Dus kies ik voor de AALO sportopleiding, want het fysieke aspect van dans doet me goed. Ik word sportinstructeur. Maar toch mis ik iets, iets wat de essentie van dat magische gevoel raakt. Zodoende rond ik in drie jaar de MBO-opleiding aan het CIOS Dans af en vervolgens de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, met als richting docent dans. Daar ontdek ik dat dans voor mij niet te vinden is in pasjes alleen, maar dat dans wel degelijk iets met magie te maken heeft. Waarom? Omdat dans een middel is om expressie te geven aan energie die in het lichaam opgeslagen ligt. Dans hoeft esthetisch niet mooi te zijn om het te kunnen voelen. Klinkt zweverig, I know, maar dat is het niet. Kijk maar eens naar een dancefestival á la Defqon 1 waar iedereen massaal uit z’n plaat gaat.
“Dans maakt gevoelig zonder oordeel, het verbindt en is magisch. Dansen laat de zin van onzin weer inzien, want af en toe een beetje onzin wordt door de verstandigste mens gekoesterd.”
-Roald Dahl
